Τα παλαιότερα χρόνια η συντήρηση των ευπαθών τροφίμων στο σπίτι γινόταν με μεγάλη δυσκολία επειδή δεν υπήρχαν ψυγεία.
Οι νοικοκυρές χρησιμοποιούσαν διάφορους πρακτικούς τρόπους συντήρησης όπως το αλάτι για τα ψάρια, την ξήρανση για τα τυριά, το ξύδι για τα λαχανικά κ.ά.
Η φίλη του Συλλόγου μας κ. Μαρία Ν. Διαγγελάκη μας μίλησε για το φανάρι και το ψυγείο του πάγου που χρησιμοποιούσαν στο χωριό για τη συντήρηση των τροφίμων.
Το φανάρι
«Το φανάρι ήταν το σημερινό ψυγείο του σπιτιού όταν εγώ ήμουν μικρή (1930). Εκεί βάζαμε τα λιγοστά τρόφιμα και ό,τι περίσσευε από το καθημερινό μας φαγητό. Το κρεμούσαμε ψηλά σε δροσερό σημείο, έτσι που να μην κινδυνεύει από τις μύγες και τις γάτες.
Ήταν ένα τετράγωνο τσίγκινο κουτί με σίτα ολόγυρα για να περνά από μέσα ο αέρας. Στην μπροστινή πλευρά είχε πόρτα που άνοιγε και μέσα δύο ράφια όπου ακουμπούσαμε τα φαγητά.
Τότε δεν ήταν όπως σήμερα που αγοράζουμε πολλά πράγματα, τα περισσότερα τα είχαμε δικά μας αυγά, τυρί, κότες. Τα καταναλώναμε φρέσκα, λίγα πράγματα αγοράζαμε από τον μπακάλη. Στις αρχές του 1950 αποκτήσαμε ψυγείο του πάγου».
Το ψυγείο του πάγου
«Το ψυγείο του πάγου μάς το έκαναν δώρο όταν παντρευτήκαμε, το 1951, οι κουνιάδες μου Κούλα και Θεοδώρα. Υπήρχαν πολύ λίγα ψυγεία στα σπίτια. Ψυγεία είχαν μόνο τα μπακάλικα.
Από τότε άλλαξαν τα καλοκαίρια μας! Ξεδιψάσαμε με δροσερό νεράκι. Μέχρι τότε πίναμε νερό από το πήλινο κανάτι που το τυλίγαμε με βρεγμένο τσουβάλι για να διατηρείται δροσερό. Άλλη όμως ήταν η χάρη του ψυγείου…
Εξωτερικά ήταν ξύλινο και στηριζόταν σε τέσσερα πόδια. Εσωτερικά ήταν ντυμένο με αλουμινένια λαμαρίνα. Είχε δύο πόρτες, στην πάνω βάζαμε την κολώνα του πάγου και στην κάτω τα τρόφιμα. Δίπλα στον πάγο υπήρχε ένα δοχείο που το γεμίζαμε με καθαρό νερό. Το νερό του δοχείου πάγωνε και κατέληγε σε μια εξωτερική κάνουλα απ΄όπου γεμίζαμε τα ποτήρια. Στο κάτω μέρος είχε ράφια όπου βάζαμε τα τρόφιμα. Ο πάγος έλιωνε σιγά σιγά, τα παγωμένα νερά έτρεχαν πάνω στη λαμαρίνα του κάτω μέρους και δημιουργούσαν δροσιά και έτσι διατηρούνταν τα τρόφιμα. Κάτω, κάτω υπήρχε ένα συρταράκι όπου μαζεύονταν τα νερά, από τον πάγο που έλιωνε, και το αδειάζαμε όταν γέμιζε.
Τον πάγο τον αγοράζαμε από τον παγοπώλη που πέρναγε κάθε πρωί από τις γειτονιές και φώναζε: “Ο πάγος!!!”
Παγοπώλες στο χωριό ήταν ο Μήτσος ο Τριαντόπουλος και ο Μήτσος ο Κατσούλης.
Το ψυγείο το λειτουργούσαμε μόνο τα καλοκαίρια. Τον χειμώνα το χρησιμοποιούσαμε σαν ντουλάπι».
