Αφηγήσεις Ζωής (video)

Οι παλαιοί άνθρωποι των Σπάτων είναι σαν τα μεστωμένα στάχυα, σαν τα ώριμα γλυκά σταφύλια. Στις ρυτίδες τους βλέπεις τον πόνο και την κακουχία της ζωής τους, στα μάτια τους όμως βλέπεις τη γαλήνη και την ηρεμία μετά την τρικυμία. Τα λόγια τους σοφά. Βαθιά η αγάπη τους για τον τόπο. Αντιμετωπίζουν την καθημερινότητα με ψυχραιμία, ελπίδα και αισιοδοξία. Αναπολούν τα παλιά δυσάρεστα ή ευχάριστα μ’ ένα λόγο ασυγκράτητο, που δεν μπαίνει σε καλούπια. Τις χειμαρρώδεις αναμνήσεις τους, με έκδηλη συγκίνηση, τις μοιράστηκαν μαζί μας και τους ευγνωμονούμε γι’ αυτό.
Κι εμείς με τη σειρά μας τις μοιραζόμαστε μαζί σας … γιατί: «ζωή που δεν μοιράζεται, είναι ζωή κλεμμένη».